Geheim

Wat een mooi bouwhekdoek hè?

Niemand heeft het gezien, de pers was al lang weg.

Maar daar... achter het (mooi hè?) bouwhek-doek:

Schatbegraver

Je kunt zien hoe opgelucht ik was. Het schatgraafavontuur is ten einde. De loden last van mijn schouders, de hijgende pers uit mijn nek. We zijn uitgegraven en hebben geen nazi-schat gevonden. Wel een aantal heel waardevolle andere zaken, maar dat vertel ik je misschien nog wel eens. 

Ik heb een koffer onder mijn arm, gewikkeld in een plastic Mondo-Leone-bouwhek-doek, dicht met cijfersloten.

Schatbegraver

Hier heb ik de koffer met inhoud begraven en wacht op de arm van de graafmachine die mij uit het gat komt tillen.

Mondo Leone's stukje asfalt in Mittenwald

En nu is het gat dicht en ligt er op zo'n 2 meter 60 diepte, onder Mondo Leone's eigen stukje asfalt in het Beierse plaatsje Mittenwald: De Schat van Mondo Leone. Waar de schat precies uit bestaat zal ik tegen niemand zeggen. Delen er van zijn bekend, in eerste instantie bij de schatkaarthouders. Die delen zal ik je ook vertellen als je naar het verhaal komt luisteren. Of dat gebeurt hangt van jou af.

Wat ik op deze plek wel wil verklappen is dat er maar liefst twee Gouden Randjes bij zitten. Wat daar op staat hou ik wel weer voor me.

Wat ik ook wil vertellen is dat ik zo mooi vind dat het verhaal door gaat. Doordat er iets begraven is dat lekker van ons is. Van de mensen die dit mogelijk gemaakt hebben. Wat ik ook mooi vind is dat het verhaal een vervolg heeft gekregen in de vorm van de theorie en de rock-opera 'The Tears of the Wolf' van Cyril Whistler.

Hier ligt Cyril op 'ons gat':

Wie ligt daar op ons gat?