Achtergronden bij Rondje om de zon

Live long and prosper

Deze foto heb ik ooit gemaakt in de kelder van André Amaro. Ken uw klassiekers. Dit is natuurlijk mister Spock van het ruimteschip 'Enterprise'. Terwijl hij de traditionele Vulcan groet brengt: Live long and prosper. Hij heette in het echt Leonard Nimoy (en presenteerde zelfs eens een programma over de verdwijning van Michael Rockefeller, het is een kleine wereld).

Spock en Captain Kirk

Star Trek waait door de muziek van 'Rondje om de zon' heen. Die 'swoesj' die je hoort is ook beslist geeënt op het moment dat de Enterprise door het beeld vloog. Voor het optimistische jaren '70 Sci-Fi gevoel heb ik er ook bongo's ingestopt. Zelfs de bas heb ik gespeeld op een manier die ik eigenlijk nooit doe. Met een plectrum vlak bij de hals. 'Tong tong'. Een beetje Herbie Flowers-achtig. Heel ouderwets.

Ik probeer een beetje kind te blijven en het gevolg daarvan is dat ik eigenlijk nog steeds astronaut of archeoloog wil worden. Hahaha. Nou... die archeoloog ben ik misschien wel een beetje geworden. En astronaut zijn we natuurlijk allemaal een beetje, want de aarde is ons ruimteschip. Dat blauwe ruimteschip (en wij dus ook) gaat nergens heen. Maar ja, dat is een beetje 'the story of our lives'. We tollen rondjes om de zon.

The Enterprise ging wél ergens heen. Boldly, where no man had gone before. Naar 'strange new worlds and civilisations'. Vast element in Star Trek was dat de knappe Captain James T. Kirk ging kussen met bevallige dames, van het aardse of buitenaardse soort:

Met ene Sylvia En met een blonde

Het verhaal gaat dat William Shatner (Kirk), eigenlijk een toupetje droeg. Maar zo ijdel was dat hij, toen hij in aflevering kaal moest zijn, zijn toupetje onder zijn 'badmuts' op wilde hebben. Dat hij ijdel is en dat zijn intergalactische scharrels niet voor zijn acteer of zang-talent vielen zie je in het filmpje dat ik verderop geplakt heb. Hij acteert dat hij 'Rocket Man' zingt, of is, ik weet het niet, het is wonderlijk.

Ik heb altijd al reismuziekjes willen maken. Muziek voor een lange autoreis. 'Praag' samen met Jack Poels is er een voorbeeld van. De muziek bij het schatgraafverhaal is er eigenlijk ook eentje, ik zal hem binnenkort opnemen. Dat is precies wat ik tegen Marcel zei: 'ik probeer een reismuziekje te maken', toen hij stiekem deze foto van mij maakte:

Aan en beetje in de Somme

En die akkoorden met de voeten in het water werden dit: Rondje om de zon.

Gemaakt op de plek waar ik ooit mijn enige zonsverduistering zag. Waardoor ik echt iets voelde van het Kosmisch Krachtenspel.

En dan nu William Shatner: