De volgende dag wilde ik eerst wat van de stad zien voor ik weer naar festival zou gaan. Mijn vrienden waren uiteraard al lang op pad.
Bezocht een echte kerk. Koste 1 euro, voor de reparaties.
Zag een standbeeld.
Ging naar een grappig en authentiek restaurant. Waar een jongen met dreadlocks en een trui met eronder een overhemd bediende en waar nogal luide accordeon muziek klonk.
Daar heb ik op mijn A4-tje geprobeerd te schrijven over het licht de dag er voor.
Maar eerlijk gezegd gloeide alles nog.
De accordeonmuziek bleek helemaal geen authentiek Venetiaans gebeuren te zijn, zag ik toen ik afrekende.
Ach het maakt allemaal niet uit. Hij is wel leuk, zoek maar op en luister maar.
De Biënnale lukte ook niet meer. Ik heb het geprobeerd.
Dit zijn mijn schoenen in het Belgisch paviljoen.
Waar een stel - met zo te zien heel andere zaken aan hun hoofd - zat op de 'Europees blauwe' vloer.
Maar het was klaar.
Ik was vol.
Het was gezien.