'De Schat van Mondo Leone' begint met een artikel in de krant. Hier op het scherm te zien in 'Op Maarhuizen'. Dat was gisteren, de zaal stroomt zo vol en we gaan beginnen.
En eindigt met een grande finale in 'De Rode Doos' in Utrecht:
Hier op het scherm te zien aan het slot van 'Duurzaamheid in een dag'. Dat was afgelopen dinsdag.
Ik heb het verhaal heel vaak verteld. Het verveelt mij niet. Maar ook het publiek niet. Gisteren waren er mensen die het voor de derde keer zagen.
Groot, klein, jong, oud en daar tussenin, in de collegezaal:
Wie had dat kunnen bedenken toen ik in de sneeuw aan het ploeteren was.
De dingen die mij tijdens dit avontuur het meeste pijn hebben gedaan - moederziel alleen, doorgestresst, tegengewerkt, keihard failliet aan het gaan - zijn de dingen die het verhaal nu het waardevolst maken.
Maar dat weet je niet op de dat moment. Dan heb je alleen maar pijn.
En er is geen garantie dat die pijn waardevol zal blijken te zijn.
Je kunt beren op de weg zien. In dit geval was dat geen onzin. Er waren ook echt beren op de weg. En niet iedereen kan een ontmoeting met een beer navertellen.
Ik gelukkig wel, maar het scheelde niet veel.