"Ik ben een detective met gitaar of een troubadour met een schop of een verteller met eigen bouwhekdoeken. Ik weet niet hoeveel vertellers met eigen bouwhekdoeken je kent, maar ik ben er in elk geval een." Zo opende ik op De Parade. Het verhaal dat ik hierboven aan het vertellen ben gaat over gebakken eieren, maar ik heb wel degelijk eigen bouwhekdoeken.
Deze hangt bij het zogenaamde 'Hoofdgebouw van het Instituut voor Verwondering', mijn eigen plek in Utrecht.
Maar werd gebruikt waarvoor hij bedoeld was, bouwhekdoek namelijk, bij een opgraving in Mittenwald.
Links een trein... links en rechts een trein.
Foto: Erik van 't Hoff
En ik heb een heus logo (te zien op mijn shirt):
Het idee voor dit logo ontstond toen ik samenwerkte met de genie en met een 'bommenzoekbedrijf' genaamd 'Bombs Away', toen er (onder andere) gezocht ging worden naar waar Aäron Loterijman aan het eind van de oorlog was doodgeschoten.
De twee mannen hebben allebei een 'pakje' aan. Dat wil ik ook!
De genie gebruikt houweel en schop. Ik gebruik gitaar en schop om 'onder het oppervlak' te komen. De gitaar bijvoorbeeld bij het liedje 'Stil is de wind' dat ik ook voor de burgemeester van Baarn, in zijn kantoor, heb gespeeld.
Zij zijn de bouwvakkers van het leger. Ik bouw ook. Want ik vertel niet alleen verhalen, ik maak ze ook. Voeg nieuwe feiten aan de werkelijkheid toe. Waar mensen soms weer op voortbouwen.
De gedenksteen voor Aäron Loterijman in het Baarnse Bos was er niet gekomen als ik niet in zijn (op dat moment onbekende) verhaal was gedoken. Dit feit heb ik, geholpen door mensen die de steen betaald hebben en de gemeente Baarn die de steen heeft geplaatst, aan de werkelijkheid toegevoegd.
Maar nu zijn er twee paadjes in het Baarnse Bos gemaakt. Een naar het kruis en de gedenksteen voor Ernst van Kempen (twee dagen eerder vermoord) en een dwars erop naar de steen voor Loterijman.
En waar ik echt heel trots op ben is dat ik niet om die paadjes heb gevraagd. Dat hebben andere mensen gedaan.
Hiermee eindig ik op De Parade.
Ik heb ooit drie en een half jaar landschapsarchitectuur gedaan. En het enige ruimtelijke in een landschap dat er door mij is verschenen, heb ik niet eens zelf gedaan.
Hahaha.
Maar dat is mooi wel de kracht van verhalen.