Het dak van de 'fontijnbar' op De Parade. Bij die bar werkte gisteren een meisje dat ik de avond er voor in 'mijn' paradetent had gezien.
Eerlijk gezegd vond ik het best spannend om weer op De Parade te staan. Mijn laatste keer is toch al weer tien jaar geleden. Mijn werk is veranderd. Ik doe bijvoorbeeld een deel van het verhaal: Het lot van Loterijman. Dat is een serieus verhaal. Maar ik vertel ook over een gebakken ei. Het is nogal een achtbaan.
Gaat dat wel werken temidden van het feest- en andersoortig 'gedruis'?
Tegenwoordig zeg ik: Ik ben een detective met gitaar, of een troubadour met een schop, of een verteller met eigen bouwhekdoeken: vandaar dit podiumbeeld, ik heb echt eigen bouwhekdoekken
Maar het was direct zo klaar als een klontje. Het werkt. En niet zo'n beetje ook. De tent is van mij. We have lift off.
Ik vroeg aan het meisje van de fontijnbar wat ze er van vond. Zij was heel enthousiast en zei: ik studeer humanistiek en het is eigenlijk een andere vorm van zingeving.
Wow, die kan boven mijn bed.
De theaterkrant schreef: Giesen is een geweldige en superenthousiaste verteller, waar je met genoegen een avond lang naar zou kunnen luisteren.
Waarop een reactie op Facebook was: 'Ja he he'.