Ik draag (tenzij er iets feestelijks is) altijd zwarte T-shirts bedrukt met een kriebeltekeningetje. Bijvoorbeeld van een konijn dat onder mijn hoge hoed zat.
Of met een spreuk uit 'Bruce Almighty'.
Daaroverheen draag ik (tenzij het zomer is of feest) een zwarte hoodie met - voor wie oplet - het verhalenbouw logo.
Ja altijd. En meestal een zwarte broek van de dump. Sinds ik een tijd geleden drie jaar lang geen nieuwe kleren heb gekocht (behalve zwarte broeken van de dump) omdat ik zo ongeveer failliet was gegaan aan een schatgraafavontuur. Ik ben er aan gaan hechten. Mijn leven is mijn werk en mijn werk is mijn leven. Dit zijn mijn levenswerkkleren. Nogmaals, behalve als er iets feestelijks is. Ook als ik voor 500 advocaten sta (hoe leuk ook, niet feestelijk). Ik heb wel 10 identieke hoodies versleten.
Een handlezeres heeft ooit gezegd - aan de hand van de lijnen in mijn hand - dat ik hou van dure kleren. Hahaha! Ik kom niet meer bij. Handlezeres af door zijdeur.
En dan in nu, in de serie: Geluk bij een ongeluk.
Die zwarte kleren laat ik bedrukken bij / door De Katoenfabriek in Utrecht.
Maar de Katoenfabriek doet geen oplages van 1 meer. Het in minimum is 10. Dat is ongelukkig in mijn geval. Maar vooruit. 8 Shirtjes met diverse tekeningen en 2 hoodies.
Ik haal de shirts vandaag op, ze zitten in een grote doos. Dat is onhandig. Maar ok. Ik zet de doos op het stuur van de brakke stadsfiets die mijn kinderen normaal gebruiken want mijn eigen unieke fiets (met een mooi verhaal er aan) is eergisteren gejat. Ook al zoiets.
Ik fiets met grote doos op stuur langs de gracht en een auto komt nogal hard aan van rechts. Ik rem zonder na te denken, met de voorrem, wat ik normaal niet doe, maar dit is niet mijn fiets en die blijkt heel hard te remmen. Ik kom abrupt tot stilstand maar ben ernstig uit balans.
De doos valt.
Maar ik wiebel nog steeds en val met fiets en al.
Bovenop de doos.
Waar gelukkig 8 shirtjes en 2 hoodies in zitten.
Mijn lekkerste val ooit.
Stel je voor dat ik een papieren zakje had met één shirtje er in.
