Ik ben een fan van het werk van Erik Kessels.
Hij kan anonieme, gevonden foto's zo laten zien dat ze me ontroeren. Ze worden universeel.
Dit zijn twee foto's die ik gevonden heb in dozen met oude foto's. Ik weet niet wie ze gemaakt heeft. Ik weet niet wie die jongen is met de fiets. Geen familie. Ik heb geen idee waarom de fotograaf, ik vermoed mijn schoonvader, hem zo in beeld heeft 'gehouden'. Het is een behoorlijk geniale foto als je het mij vraagt. Die tuin... klaar om te beginnen.
Het is het ouderlijk huis van mijn lief en mijn lief zelf veel en veel later in de achtertuin van dat huis met onze (inmiddels 21-jarige) dochter. Maar daar gaat het mij niet om.
Samen krijgen ze iets Erik Kessels-achtigs. Vind je niet?
Ik zie hoop.
Ik zie mensenlevens.