Mijn advocaten kijken in het gat dat ik gegraven heb... met mij op de bodem... o god, ik ben 'de gek met de schop' zelf
Ik ben aan het werk aan de 'Meesterklas Vertellen'. Hierbij ga ik mijn mond voorbij praten en een aantal geheimen en knepen van het vak laten zien die ik ontdekt heb in een leven lang vertellen.
Zoals dat een verteller is iets anders is dan een spreker. Een spreker kan van alles zeggen, verklaren of aan elkaar praten, van de collegestof tot het nieuws of de jaarresultaten, maar een verteller neemt je mee in een verhaal. En een verhaal is een constructie en heeft een moraal. En dan doe ik ook nog eens alleen maar verhalen van een bepaalde soort. Alleen wat waar gebeurd is. Zaken die ik meen. Dingen die ik zelf meegemaakt heb. Natuurlijk zijn er meerdere waarheden, maar alle feiten in mijn verhalen zijn te checken.
Sommige dingen kun je leren. Een klassieke verhaalopbouw bijvoorbeeld. Maar andere dingen kun je niet echt leren. Zoals 'dat je iets meent'. Iets oprecht menen is geen kunstje of truuk. Het betekent ook dat je je nek uitsteekt en dus kwetsbaar wordt. Dat wil of durft niet iedereen.
Ik zal dit allemaal gaan doen aan de hand van 'De Schat van Mondo Leone'. Ik ga open huis houden in het bouwwerk van het verhaal. We komen ook achter de schermen. Tot in de kelders en bij de fundamenten. Alle facetten van de constructie komen aan bod.
Het zal dus ook gaan over hoe het is om daar middenin te zitten. Zoals bovenstaande tekening. Of, zie hier nog een keer de advocaten, die duidelijk op een heel andere manier met het verhaal bezig waren dan ik.
Ik denk niet dat ik met die houding zo ver gekomen was.
Of over de omgeving waarin ik mijn verhaal aan het vinden / beleven / maken was. Mittenwald, vreselijk oord. Als ik er nooit meer terug kom vind ik dat vroeg genoeg. Maar toen ben ik er in een jaar tijd negen keer geweest. En geloof maar dat zij niet stonden te juichen toen ik in hun verleden en grond aan het graven was.
In Mittenwald staat bijvoorbeeld een kapelletje:
Waarin Mittenwalders worden herdacht die gesneuveld zijn in de Eerste en Tweede Wereldoorlog:
Mensen (van buiten Mittenwald) protesteren daar vaker tegen. Willen dat dit weg gaat.
Maar de burgemeester van Mittenwald, die ook een rol in mijn verhaal speelt, weigert dat.
Ik heb daar bijvoorbeeld dit fotootje gemaakt:
Check maar. Josef Salminger. Qua couleur locale.