Je mag me best schatgraver noemen, maar dan moet je wel weten naar wat voor schatten ik normaal gesproken graaf. Mondo Leone's schatten zijn verhalen. Zeer waardevol. Mensen stellen ze op prijs en ik leef er van.
Om verhalen te kunnen vinden moet je er in de eerste plaats voor open staan. Goed opletten en als je er eentje ergens vermoedt, er achteraan gaan. Vaak houden ze zich schuil achter details.
Een klassieke schatgraver zoekt niet naar verhalen maar naar kostbare dingen. Je hebt twee soorten 'dingen'. Die die door mensen gemaakt en / of verstopt zijn en producten van de natuur. Bodemschatten bijvoorbeeld. Goudaders en zo. Of truffels.
Maar als je de verhalenjager houding hebt... Als je open staat, nieuwsgierig en onderzoekend bent dan vind je ook wel eens klassieke schatten.
Mensen-dingen, maar ook natuur-dingen.
Zo hebben mijn dochter en ik ooit een rib van een Sauropod (grote dino) gevonden. En zo vind ik wel eens heerlijke bospaddestoelen. Ook beslist waardevol.
Boem. Het is altijd een beetje een raar gevoel als je zo een schatje vindt. Het is niet de grote opwinding van Eureka! en Joepie. Maar ineens is 'ie er gewoon. Het is meer een 'Het-zal-toch-niet-?-gevoel'.
En zo vond ik vorige week een heel bijzonder plekje waar het barst van deze paddestoelen. Allemaal prachtexemplaren. Een schatkamer van de natuur.
Links van waar deze mountainbiker voorbij raast.
Twee parallelle werelden.