Picasso met zoon
Picasso heeft gezegd: Ieder kind is een kunstenaar, de moeilijkheid is er een te blijven als je groot bent.
Kind tekent Picasso na
Mij op mijn beurt valt weer op dat kleine kinderen vaak heel authentiek zijn, maar grote mensen niet.
En dan nog een quote: Annie M. G. Schmidt zei 'Ik weet niet of ik van kinderen hou, maar ik hou in elk geval niet van grote mensen.'
Dochterlief, die toen ze klein was wel eens met een wasknijper in de haren naar school ging. Nu écht niet meer.
Nu draagt ze skinny jeans en heeft lange haren. Net zoals alle puberende meisjes.
Mijn stelling tijdens het Ienieminimondo-festival (waar ik een avond samen met de Utrechtse ontwerper Rob van Dam weidde aan burgerlijkheid) was (en is) dat er iets mis gaat in de puberteit.
Tijdens de puberteit willen de jongens en meisjes normaal zijn. Niet opvallen. Bij de groep horen.
Veel mensen komen daar niet meer van af. En gaan uiteindelijk van huisje, boompje, beestje. En horen er bij. Dat is burgerlijk.
Orde op het kantoor van mijn accountant
Spinvis zei ooit over ons: De meeste muzikanten worden uiteindelijk toch accountant. Mensen zoals Leon en ik niet. Wij gaan door.
Ik heb op zich geen probleem met burgerlijkheid. Als mensen dat willen zijn dan doen ze dat maar lekker. Ik heb er wel een probleem mee als er druk op mij wordt uitgeoefend om dat ook te zijn.
En dat is in onze samenleving wel meer en meer aan de hand. Sommige politieke partijen vinden kunstenaars profiteurs. Er komt minder solidariteit.
Daar stonden vandaag in elk geval twee stukjes over in de Volkskrant.
Een journalist die te weinig verdiende... en geen huis kan kopen. Ruzie krijgt met z'n vrouw die zegt dat hij een echte baan moet gaan zoeken.
En Dijkshoorn over Wiebes. Die als zomergast heeft gezegd dat kunst een linkse hobby is.
Maar dan kom ik uit bij een andere Ienieminimondo-avond, waarin het ging over de autobiografie van Bruce Springsteen, held van de werkende man. Bezinger van huisje, boompje, beestje en ook het daarvan wegvluchten in de auto.
Fragment 'Born to Run', de autobiografie van Bruce Springsteen
1 + 1 = 2 De wereld van de Wiebesen blijft daardoor draaien.
Kunstenaars zijn nodig om dat soms niet te laten kloppen. Om een plus een drie te laten zijn. Om je te betoveren. Te laten verwonderen en je met andere ogen naar de wereld en jezelf te laten kijken.
Zegt Bruce. - Die er niet echt bij hoorde, nog nooit een echte baan heeft gehad en toch een huis kan kopen -
Een wereld waarin je niet mag zeggen, dromen of hopen dat een plus een drie is, een wereld waarin je dus niet mag afwijken, is gevaarlijk.
The happy Himmler family
De burgerlijkste staat in Duitsland is Beieren. En daar hebben ze ooit iets bedacht waar je bij moest horen en wat er voor de burgers daar heel gezellig uit zag. Maar voor wie afweek niet.
Maar dat is een ander verhaal. Of niet?
Ja gelukkig wel. Maar laten we zuinig zijn op mensen die afwijken. Ze zijn nodig.
Even voor de duidelijkheid, Mondo Leone is niet gesubsidieerd (omdat ik niet van wat voor Wiebes dan ook afhankelijk wil zijn). Ik weet niet of ik zelf kunstenaar ben. Heb de kunstacademie afgemaakt - dus officieel wel - maar het interesseert me niet. Ik ben maker. En krijg gelukkig zeer veel waardering en liefde en ja, zelfs geld, voor mijn werk.
Ik ben wel voor veel meer steun aan en respect voor kunstenaars.