Een friet-ei. Mijn eerste, het is een schande. Nu pas. Nou, gisteren dan. De eigenaar van snackbar 'Picadilly' in Venlo was gewoon beledigd toen ik vroeg of hij ook een friet-ei heeft. Ja! Al 59 jaar. Dat zijn ook geen grappen natuurlijk.
Ik heb eindelijk het Chriet Titulaer standbeeldje gekregen.
Over claims to fame gesproken.
Afgelopen vrijdag speelde ik op 'Pepptalx' in Tilburg. Zo'n 40 jongens en meisjes van zo'n 17 jaar logeren dan in het klooster en maken twee dagen lang kennis met kunstenaars en culturisten (ik dacht dat ik het woord nu verzon, maar het blijkt gewoon te bestaan).
Vijf jaar geleden stond ik er ook en nu weer dus.
Echt heel leuk om te doen. Voor beide partijen. Van Trudy, de organisator, kreeg ik dit terug:
Het was helemaal goehoed! Ontroerend toch, hoe die jeugd zo op jou en je verhalen en de personen uit je verhalen reageert. Er is iets heel moois universeels aan de mens:)
Het is inderdaad bijzonder om te zien hoe (leef)tijdloos Mondo Leone eigenlijk is. Ik prijs mij zeer gelukkig.
Ik deed er onder andere een gouwe ouwe: Het ei van Leon. Over mijn liefde voor biljartballen, mijn kale kop en de inhoud daarvan, ideeën en een ieniemini uitvinding die ik gedaan heb.
Toen ik in september vorig jaar gastdocent was op de HKU en ik ook had gespeeld, kwam er een studente naar mij toe en vroeg: Heb jij ooit op het Oosterlicht College in Nieuwegein gespeeld?
Ja.
Want ik heb daar ooit een man gezien met muziek en filmpjes en sindsdien pel ik mijn ei anders.
Hahaha. Dat was ik ja.