Het slot van 'De Schat van Mondo Leone'.
Van links naar rechts: Sybren Kuiper - Mondo’s vormgever, Simon Gitsels - toetsenist, Ulrich Münzer - mijn Duitse advocaat (er deden ook nog twee Nederlandse advocaten, voor niks by the way, mee), Flori Buchmann - mijn Duitse aannemer, Ferry van den Oever - geoloog, Herbie Flowers (die onder andere 'Heroes' van Bowie gebast heeft en 'Walk on the Wild Side' van Lou Reed) - bassist (speelt ook op Mondo's laatste CD), Jan de Geus - geofysisch data-analist, Huibert van Driel - opgravingsleider, Marcel Prins - goede vriend en cameraman, ik zei de gek, Jac Bico - gitarist, Esther Willemse - Mondo's manager (op dit moment niet meer, ik ben nu alleen, op organisatiegebied dan), Nicky Hustinx - drummer
Een hele organisatie.
En nou blijkt tot mijn vreugde dat dit schatgraafavontuur, maar ook andere van Mondo Leone's avonturen metaforen zijn voor dat wat er in organisaties gebeurt. Of voorbeelden van zaken (zoals nieuwsgierigheid gecombineerd met actiebereidheid) waar georganiseerde mensen naar verlangen.
Het slot van het congres 'Sustainable MBA in 1 day', met achter in beeld het bovenstaande slot. Net zo goed als het begin van het schatgraafavontuur het begin van de dag was. En het midden, met mij diep in de problemen, het midden.
Dat had ik niet verwacht. Echt hartstikke leuk, maar daar was het mij nooit om te doen.
Inspiratie-lezing bij 'The Valley', een reclamebureau.
Beide optredens zijn geëvalueerd. Bij The Valley waardeerde men het gemiddeld met een 4,7 uit 5 en bij het duurzaamheidscongres met een 4,85 uit diezelfde 5. Dus het viel wel in de smaak zou je kunnen zeggen.
Bij The Valley schreef iemand: Supertoffe sessie, alleen geen 5 omdat ik een aantal concrete tips & tricks (voor op de werkvloer) ook interessant had gevonden.
Maar... ik heb geen tricks. Juist niet. Mijn belangrijkste tip is dan ook: wees oprecht. Meen wat je zegt en handel daarnaar.
Dus een lage waardering... is einde oefening, want ik kan en zal er niks aan veranderen. Dan hou ik gewoon mijn mond.
Er is iets geks aan de hand. Mensen leren van deskundigen op het gebied van leiderschap. Andere mensen leren van deskundigen op het gebied van vertellen. En ik heb wel veel geleerd, maar niet op die manier. Ik zou je ook geen enkel boek op deze punten kunnen aanraden. Ik heb er 0 gelezen.
Ik voel totaal geen behoefte om er iets over te lezen of te leren, omdat ik bang ben dat het bewust zou worden. Dat het een trick zou worden dus.
Over constructie van verhalen heb ik natuurlijk wel geleerd, ook uit boeken, omdat ik een filmopleiding heb gehad. Maar het vertellen zelf heb ik alleen maar geleerd door het te doen.
Voor mij is het iets natuurlijks.
En ik zit hier niet op te scheppen of zo. Zoals Ali al zei: It's not bragging if you can back it up.
Een paar jaar geleden kwam ik er bij verrassing achter dat ik dit als kleuter al deed. Een leerling-kleuterjuf heeft ooit een observatie geschreven van mij toen ik 5 was:
Uiteraard is dit ook raar om te lezen voor mij. Het maakt mij inderdaad bewust. Van het feit dat ik dit al heel lang blijk te doen. Tsja. Kennelijk ben ik zo.
Voor hetzelfde geld was het een afwijking.
Of misschien is het dat wel.
Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld en ik krijg er op een schaal van 0 tot 10 een 9,7 voor. Dat is gek.
Nou hou ik op met er over nadenken.