Dit schip moet varen dag en nacht, naar Sumatra en weer terug
De bemanning houdt de wacht, kapitein staat op de brug
Uit het liedje 'HAL' van Holland America Lijn, het project van Jack Poels en yours truly. Het is best een mooi liedje. Al zeg ik het zelf. Luister maar op Spotify of zo. Je voelt echt de opwinding van de reis die we aan het maken waren.
Heel symbolisch was dat in die tijd de SS Rotterdam, vlaggenschip van de Holland Amerika Lijn, over de oceaan deze kant op gesleept werd. Daarna ontstonden er problemen, in Polen of zo, met de asbest verwijdering. Het hele project liep vertraging op en werd een hoofdpijndossier. En nu ligt de boot voor altijd vast en is een hotel. Er wordt niet meer gevaren. Helaas.
Misschien is ook symbolisch dat Jack's Nederlandstalige project na Holland America Lijn 'Herberg de Troost' heet. Niet de wereldzeeën op met kans om te zinken, maar juist veilig bij elkaar. Dat snap ik ook, ik wens hen dan ook alle goeds.
Ik speelde en vertelde gisteren op de SS Rotterdam voor een klein gezelschap. Eigenlijk precies zoals ik het graag heb. Met veel vragen en interactie, mijlenver weg van popmuziek. Het was meer een (naar ik begrijp gelukkig inspirerende) ontmoeting dan een optreden.
En vanochtend aan het ontbijt, op de SS Rotterdam, werd er zoals ik al voorspeld had, aan mij gedacht:
Vorige week kreeg ik ook al een email:
Kijk, dat vind ik dan nou weer troostrijk.
Als je niet begrijpt waar dit over gaat dan moet je toch een keer komen kijken. Dit is het resultaat van een Mondo Leone klassieker, namelijk 'Ei van Leon'. En zo zullen meer dingen voor de mensen die mij gisteren zagen niet meer hetzelfde zijn.