Een zonnig tafereel, met vrolijke kleuren en tropische planten. In Utrecht.
Een familielid ligt nu al ruim een week, zwevend tussen leven en dood, op de Intensive Care. En daar staat wel eens de traumahelikopter voor de deur.
We zouden op vakantie zijn, maar dat loopt heel anders. Iedere dag naar die afdeling die wel een mensenkolonie op een vreemde planeet in een science fiction film lijkt.
Anders dan alle andere afdelingen. De mensen die voorbijlopen zien je niet. Ze zijn allemaal bezig met hun eigen verdriet en zorgen.
Zo ook wij. Iedere dag tussen hoop en vrees.
Vandaar ook dat het nu zo stil is op de Mondo Leone site.
We houden de moed er maar in.
Gezien in de parkeergarage van het ziekenhuis. Hij zou ook zo kunnen:
Als het zo 'goed' gaat dat ik volgend weekend nog steeds daar kom...