Foto's: Marnix Academie
Onlangs vertelde ik het verhaal van de Schat van Mondo Leone op de Marnix Academie, een pabo, in Utrecht.
Dit verhaal begint met een zoektocht naar 100 goudstaven en de persoonlijke diamanten van Hitler, maar eindigt met heel iets anders. Iets heel waardevols, dat wel degelijk mijn schat is.
Een van de zaken die dit avontuur mij heeft laten zien is dat ik iets anders ben dan een verhalenverteller. Een verhalenverteller kan immers ook een sprookje voordragen. Dat kan een acteur ook. En dat is beslist iets anders dan ik doe. Ik ben een verhalenbouwer. Ik voeg hoofdstukken toe en maak echte dingen. Het blijkt te lukken om te verbinden en mensen daadwerkelijk in beweging te krijgen. Dat leidt tot prachtige zaken. Zoals een enorm gat in de straat in Beieren. En daar vertel ik uiteindelijk graag weer over. Daarbij meen ik alles wat ik zeg. Echt.
Dat is onvergelijkbaar met wat sommige vertelscholen doen. Daar moet dat wat je vertelt fictief zijn. Onbegrijpelijk, in mijn ogen. Want dan mis je de grootste kracht die een verhaal kan hebben. Namelijk dat de verteller staat voor wat hij zegt. Dat maakt alle verschil. Alleen dan kan een verhaal gaan vliegen en besmettelijk worden. Natuurlijk kunnen sprookjes leuk, spannend en entertainend zijn. Maar een sprookje krijgt niemand in beweging. Of je dat nou beeldend vertelt of niet. Dus noem mij geen 'storyteller'. Dat vind ik een belediging.
Hoe werkt goed vertellen eigenlijk?
Het is heel simpel, maar dat is niet hetzelfde als gemakkelijk.
Ik geloof in de 4C's. De vier contacten die er moeten zijn wil er iets kunnen gebeuren als je iets vertelt.
Contact met jezelf, contact met de anderen, contact met het verhaal en... what separates the boys from the men, contact met de werkelijkheid: dat je doet wat je zegt. Dat men op je woorden kan bouwen. Dan kan het werkelijk inspirerend worden. Al het andere is misschien spreken in het openbaar of voordragen, speechen of lesgeven, maar niet goed vertellen.
Echt: als een van de 4 C's er niet is, gaat het niet werken.
Als dat een open deur is, waarom zie ik dan maar zo weinig mensen aan deze kant van de scheidslijn? Waarom blijven maar een paar leraren je altijd bij?
Werken die 4C's?
Een leraar zei: Weet je wel wat er gebeurd is? Je hebt een collegezaal met zo'n 200 jongens en meisjes (de meesten zo'n twintig jaar oud) wel anderhalf uur muisstil gekregen. En van een van die meisjes kreeg ik een modern compliment: Het is nog nooit voorgekomen, maar ik heb anderhalf uur niet op mijn telefoon gekeken!
Nog een:
Logo: -SYB-
Ik ga deze website binnenkort verbouwen. Verhalenbouw.nl (werkt nog niet) gaat een onderdeel worden van Mondo Leone.
Foto: Marcel Prins
Ondertussen ben ik trouwens een nieuw verhaal aan het bouwen. Compleet met nieuw hoofdstuk, Ik ga binnenkort, samen met 40 man van de genie, een 'area search' doen. Maar daar kan ik nu nog niets over vertellen.
Als je meer over wil weten over de 4C's en verhalenbouw, of wil dat ik een keer op jouw school, werk of waar dan ook, kom laten zien hoe een verhaal kan gaan vliegen en mensen in beweging kan krijgen, dan mail maar naar het gloednieuwe emailadres: info@verhalenbouw.nl (werkt al wel).