Ik ben eigenlijk nog steeds vrolijk van het fotootje dat ik gisteren gemaakt heb.
De dag kan niet meer stuk als een foto is geluk, nietwaar?
Twee keer niks. Een plasje op een pleintje. Waar iemand doorheen is gefietst. Geen knappe techniek. Niks aan veranderd, zelfs niet aangesneden en toch een wereld op zich. Ok, op de kop. Dat wel. Maar super simpel. Alleen maar goed gezien.
Een kleine ode aan Magritte.
Hij is de kip en ik ben het ei.