Foto: Holly Moors
Afgelopen vrijdag was er een tweede gast in het Hoofdgebouw van het Instituut voor Verwondering. Na de Amerikaanse schrijver Carl Hoffman was het Jack Poels. Deze keer was geheim gehouden wie hij was omdat Jack het leuk vond om een keer buiten zijn vertrouwde kring te spelen.
Het piepkleine Hoofdgebouwtje zat tjokvol leden van Club Mondo Leone en hun introducé's.
Jack en ik gingen op avontuur, zonder onze oude begeleiders (Jac Bico op gitaar en Arthur Bont op drums), maar 'alleen met z'n tweeën' bezochten we de liedjes van Holland America Lijn (de CD die we in 2003 samen gemaakt hebben) nog een keer.
Ik vond het heel leuk om te doen. Zo is muziek bedoeld volgens mij. In elk geval mijn muziek en verhalen. Klein en intiem. En volgend jaar zal ik zeker vaker gasten uitnodigen.
Hier staat een reactie.
En als je uitgenodigd wil worden voor dit soort bijeenkomsten (met schrijvers, muzikanten, denkers en andere inspirerende mensen) dan is het nu misschien tijd om clublid te worden.
Of je kunt er natuurlijk ook een goed voornemen voor volgend jaar van maken.