Ik ging naar Portugal op vakantie en wat nam ik mee... terug?
Een boel beelden en nieuwe stof. Ik zal nu een paar dingen laten zien, ook om weer een beetje op stoom te komen met dit dagboekje.
Ik weet dat het een ernstige straf kan zijn om veroordeeld te zijn tot het kijken van vakantie-foto's van anderen, maar wees gerust. Een gewone vakantiefoto maken, met vrouw en kinderen poserend voor een bezienswaardigheid, kan ik niet. Zelfs niet onder dwang.
Om dat aan te tonen eerst eentje van mijn kinderen:
Mijn kinderen zijn aan het puberen en de jongste krijgt voor het eerst puistjes. Hier drukt kind nummer 1 dat eerste puistje, discreet achter de wc deur, uit bij kind nummer 2.
Nog twee familietaferelen. Spreken voor zich, als het goed is:
Ik heb ook een paar zaken gevonden waar ik in de nieuwe jaargang van het Instituut voor Verwondering (die in september zal gaan starten, je kunt je dus nog opgeven) dieper op in zal gaan. Als je je ogen open houdt zie je overal wonderlijke zaken. Bijvoorbeeld dit:
Wie had gedacht dat Rien Poortvliet tot dit zou leiden? Een vrouw fotografeert een van 'zijn' kabouters, die zij zelf meegenomen heeft, in een soort madurodam in Coimbra. Mij lijkt dat dit een nasleep is van de film 'Amelie':
Daarin wordt de tuinkabouter van haar vader gestolen. Het is zo te zien een van het kruiwagen-vasthoudend soort... maar volgens mij duidelijk een Poortvliet:
Vervolgens krijgt die vader foto's van de kabouter van over de hele wereld, met die kabouter op, opgestuurd:
