Soms is het beter om niet precies te weten
Gisteren was er een documentaire op tv over Ben Ali Libi. De in de tweede wereldoorlog vermoorde Joodse goochelaar waarover Willem Wilmink een gedicht gemaakt heeft.
Dit gedicht is bij het grote publiek (of in elk geval bij mij) bekend geworden door de manier waarop Joost Prinsen het, in een vreselijke rode trui, maar op prachtige wijze, voordroeg in de documentaire 'Dichter in de Javastraat'. Waarna ik naar de Javastraat in Enschede ben gegaan omdat ik die straat wel eens wilde zien.
In de film wordt uitgezocht wie hij, Michel Velleman, was.
Maar je kunt je afvragen of dat de zaak sterker maakt. Natuurlijk is belangrijk om te weten wie hij was en wat het lot van deze arme man, en o zo velen met hem, was.
Maar de knal die het gedicht uitdeelt is juist dat hij niet bekend was. Een totaal onbetekenende goochelaar met een knullige artiesten naam. En dat die nou zo nodig dood moest.
Dus als je de film nog niet hebt gezien... ik zou hem niet kijken. Met een gebroken hart van het gedicht gedenk je hem, naar mijn idee, beter dan met de kennis van de feiten van de film.