De laatste tijd overkomt mij steeds vaker dat mensen mij gaan vertellen 'wat het is dat ik doe'.
Mijn manier van kijken is fenomenologie genoemd. Therapeutisch noemde iemand het ook.
Mijn manier van liedjes maken verklaarde een ander tot mindfulness. O ja transformeren schijnt het ook te zijn.
Ehmmmm, ik weet daar allemaal niks van. Maar nu wordt het nog gekker.
Ik had al gehoord dat wat er gebeurd is bij het schatgraafavontuur, namelijk een verhaal écht aangaan, er eerlijk over vertellen en daardoor mensen mee krijgen inspirerend leiderschap gevonden wordt. Coaches vinden dat ik daarbij in mijn kracht ben.
Maar toen ik er gisteren bij de visboer over sprak zei hij (de zin die ik dus de laatste tijd steeds vaker hoor): weet je wat dat is?
Ehmmmm... laat me raden... Maar het antwoord dat hij gaf op zijn eigen retorische vraag had ik niet direct zien komen:
Bijbels!
Iedereen projecteert het op iets waar hij of zij mee bezig is. Mijn visboer is dan ook nogal religieus. Maar ik probeer alleen maar eerlijk te zijn naar iedereen, dus ook naar mezelf en tot de kern te komen.
En natuurlijk goed te vertellen.
En weet je wat dat is?
Knap onhandig.
Ik trof net het meisje dat de koffie kwam brengen vol met een weids armgebaar.