Vandaag las ik twee dingen.
De inhoudsopgave van een werkstuk van mijn zoontje (nog in klad, maar of het echt veel netter wordt weet ik niet) over Coca Cola...
En een mooi artikel in de Volkskrant over Arthur Japin, waarin hij vertelt over hoe hij vroeger gepest is.
En waarin hij zegt dat hij vurig hoopt dat kinderen die gepest worden in aanraking komen met kunst.
'Je moet je fantasie aanspreken en een alternatieve werkelijkheid bedenken die wel draaglijk is.'
Ik kom uit een klein dorp en ben vroeger gepest met het feit dat ik goed kon leren (professor) en veel cola dronk (cola-boy).
Daarnaast kon ik ook al niet voetballen.
Op een gegeven moment, toen de grote vakantie naderde waarna ik naar het gymnasium in de stad zou gaan, gingen de grootste jongens en meisjes uit de klas naar het bos.
Ik herinner me nog dat (en hoe) Bert zei dat hij aan de borsten van Nancy zou gaan voelen.
Ik, cola-boy, mocht niet mee.
Dat heeft er in gehakt.
Daar krijg je alternatieve werkelijkheden van.
Welkom in Mondo Leone.