Ik was naar het Catharijne Convent in Utrecht.
Omdat Herman Pleij er gastconservator is.
Ik hou van Herman Pleij's kijk op de zaak en ben zelf gastconservator, dus ben heel benieuwd hoe zoiets in dit geval in zijn werk gaat.
Hoewel Herman Pleij cultuurhistoricus is en ik niet, verschillen onze kijken niet zo heel veel.
Zijn rol in de tentoonstelling was vooral die van 'duider'. Hij vertelde hoe naar dingen kunt of eigenlijk hoort te kijken.
Dat is heel interessant en mooi gedaan. Ik vind het ook beslist een aanrader (staat nog tot begin september).
Mijn rol gaat niet die van 'duider' of, met alle respect, leuke schoolmeester (want die zijn kostbaar en zeldzaam) zijn. Ik ben verteller. En dat is iets wezenlijks anders.
Echt een verhaal vertellen is meer dan uitleggen hoe iets zit of wat je ziet. Vind ik. Een anecdote of de historische achtergrond produceren is wat mij betreft niet genoeg. Dat is ambitieus, dat weet ik, maar dat moet ook.
Een verhaal is geen wetenschap. En vice versa ook niet.
Daar zit ik nu, op niet wetenschapplijke wijze, op te studeren.
En ondertussen kijk ik mijn ogen uit natuurlijk. En daarbij viel mij iets op. Bij Herman Pleij's selectie maakte ik deze foto:
Werkelijk prachtig vind ik.
En ik ben voor een ander project door mijn oude foto's heen aan het gaan en daar zag ik.
Dat ik...
In 2010... 6 jaar geleden dus...
Dit ook al werkelijk prachtig vond.
Hahaha. Het verrast me. Tsja.
Ik blijk in elk geval consistent te zijn en dit is misschien het bewijs dat Pleij's kijk niet zo heel anders is dan de mijne.