Ik heb ooit een liedje gemaakt met de titel: 'De Toeristische Route Naar Roem'. Over die lange wandeltocht, met menige berg en haarspeldbocht, waarbij je maar beter kunt genieten van de reis. Het is de vraag of je ooit aan komt.
En op mijn wandeling viel er een tijdje geleden wat te lachen. Maanden daarvoor was ik door een producent gebeld met de vraag of een liedje van mij in een film gebruikt mocht worden. Een heuse speelfilm. Lowbudget weliswaar, er was geen geld, maar toch.
Vereerd heb ik ja gezegd. Toen de film af was, was ik uitgenodigd voor de première, niet die op het filmfestival in Rotterdam, maar die in Kerkrade. Het was een Limburgse film. Het was dan ook een Limburgs liedje waar het om ging, namelijk het liedje 'Nae, nae' (Nee, nee). Ik ken niemand in Kerkrade, dus ben daar niet naar toe gegaan, maar ben later in Utrecht een keertje in mijn eentje geweest.
Schuddend van het lachen heb ik deze bar slechte foto gemaakt van mijn 'moment of fame':
Je ziet het, een lege zaal. Iemand loopt met een dood konijn een café binnen. Zacht in de achtergrond pruttelt mijn liedje. Hahaha, weer een les in nederigheid.
Wie had ooit gedacht dat die film de grote winnaar van het Nederlands Film Festival zou worden?
4 Kalveren voor Gluckauf, waaronder het Beste-Film-Kalf. Rechts de man van het dode konijn.
Hartelijk gefeliciteerd Gluckaufs!