Foto: Peter de Ronde
Je ziet dat ze bij dit portret een beetje naar de achtergrond zijn verdwenen.
Mijn bassen.
Het zijn gitaren die de klok slaan in Mondo Leone.
Dat komt vooral doordat ik in mijn eentje bassen niet leuk vind.
Basgitaar spelen is fantastisch... in een bandje.
Als spil.
Scharnier tussen het ritme en de harmonieën.
My spine is a bassline.
Dat hoor je in de Mondo muziekjes beslist terug.
En weet je waar je mijn 'bassen' sinds kort ook terug kunt vinden?
Raad je nooit...
...
...
... (scroll scroll)
...
Terwijl je naar beneden scrollt, doe ik nog even een portret dat Peter de Ronde voor het Limburgse culturele magzine BUUN gemaakt heeft van mij:
...
Hihihi.
In een boek over een management filosofie!
Waarin onder andere de volgende personen aan het woord komen:
Hahaha.
Wie had dat gedacht, in een adem met meneer de (ex-)minister.
Ik zei het al: Bassen is niet leuk in je eentje.
En daar gaat dit boek dan ook over.
Bassisten zijn teamspelers.
Ze houden, met beide voeten op de grond, de boel bij elkaar.
En volgens de schrijver van het boek, Gulian van Maanen, is het belangrijk dat er meer teamspelers in de top van bedrijven komen.
Ik weet niks van bedrijven, maar daar lijkt mij wel wat in te zitten.
Zoals wel meer management filosofieën verdacht veel op gezond verstand lijken.
Of is dat een bassisten opmerking?