Ik heb geen echte hobby's.
Ik mag graag zeggen dat 'hobby' iets is dat op een caravan staat. Een hobby is iets waar niks van af hangt en wat je doet voor de lol. Muziek is bijvoorbeeld geen hobby van mij. Het is, net zoals de rest van Mondo Leone, mijn leven. Mijn leven is mijn werk, mijn werk is mijn leven.
Misschien is wat het dichtst bij een hobby komt het feit dat ik graag paddestoelen pluk.
Eekhoorntjesbrood en zo. Om te eten.
Ooohhhh. Deze knots van een eekhoorntjesbrood hierboven heb ik cadeau gedaan aan vriend Albert, de architect.
Architecten kunnen wel wat steun gebruiken in deze tijden van crisis in de bouw.
Dit knappe heksenboleetje ging naar vriend Marcel.
En gisteren had ik, hoewel ik had verwacht dat het seizoen voorbij zou zijn, toch weer twee mooie exemplaren gevonden. Die heb ik cadeau gedaan, aan mijn technicus T en zijn lief K. Ze hebben net een babytje, kleine T.
Stilleven met Eekhoorntjesbrood op Ikea Papier, tijdens T en K en kleine T's housewarming
Ik heb hen ook ons favoriete recept gegeven.
Dat komt uit het kookboek: The Essentials of Classic Italian Cooking van Marcella Hazan.
Volgens mijn vrouw heeft dit kookboek ons huwelijk gered.
Toen ons eerste kindje geboren was had ik ineens drie vreemde vrouwen in huis. Een gloednieuw baby-tje...
...mijn vrouw die zichzelf niet was en een hulp in de huishouding die op witte Birkenstocks 'hee ho hee ho' zingend de trap op kwam.
On your knees boy...
Maar ook toen mijn lief al weer was gaan werken en de kleine naar het kinderdagverblijf ging was alles nog niet normaal.
Het duurde zeker een jaar tot ontzwangerende vrouw weer ongeveer zichzelf was.
Dat was een heftige tijd.
En als een vrouw dan honger heeft is het ronduit gevaarlijk.
In die tijd ben ik gaan koken.
Niet voor de lol dus, in het begin.
Maar ik ben het wel leuk gaan vinden door dat kookboek.
Uit die tijd komt dit recept.
Toen vader zijn alles behalve een hobby was.