Jaren geleden sprak ik een neef die net een training had gehad. Hij zat er nog helemaal in en was erg bezig met doelen stellen. En hij vroeg aan mij: Wat wil jij nou bereiken?
Ik zei: Ik wil beter worden in mezelf zijn.
Toen keek hij me glazig aan. Dat was kennelijk geen optie die in zijn training behandeld was. Die telde niet. Maar toch.
Ik zie mezelf als een voorbeeld van een mens. Nét zoals alle andere mensen. Het enige verschil tussen mij en álle andere mensen is dat ik dit voorbeeld van dichtbij ken. Dus ik beschouw mezelf als studiemateriaal.
En daar ben ik veel mee bezig. Met goed kijken naar hoe een en ander werkt... bij dit voorbeeld van een mens. Dit heeft niks met narcisme te maken. Ik vind mezelf helemaal niet geweldig. En mijn navel is zeker niet mijn favoriete onderdeel.
Ik probeer eerlijk te zijn. Over en tegenover mezelf.
En door de jaren heeft dat beslist een aantal inzichten, daden, liedjes en verhalen opgeleverd.
Maar de laatste tijd is er iets vreemds aan de hand.
Zoals jullie weten ben ik met een groot schatgraafavontuur bezig geweest waar ik uiteindelijk met steun van 1000 mensen en een (eerst onwillige, maar later overstag gegane) Beierse gemeente een enorm gat heb gegraven.
Daarnaast ben ik meer en meer aan het vertellen en spelen op trainingen en congressen etc.
En nou is het me gisteren voor de zoveelste keer overkomen dat iemand uit het bedrijfsleven verbaasd opkijkt en zegt: Dat gaat eigenlijk over leiderschap!
Over inspirerend leiderschap.
Dat blijkt een toverwoord te zijn.
Ik weet wel dat ik door bovengenoemde zelfstudie een redelijk inzicht heb in dit voorbeeld van een mens.
Ik weet dat ik overtuigend vermogen heb (vraag maar aan meneer Schütz, hoogste ambtenaar van die arme gemeente in Beieren) en dat mensen het vaak inspirerend vinden wat ik doe.
Maar ik ben er nooit zo op die manier mee bezig geweest.
Dus dacht ik vanochtend, hoe zit dat dan met dat 'inspirerend leiderschap'?
En ik vond een testje:
En als je nou dat schatgraafvontuur neemt...
Ik ben creatief... ja
Ik ben ambitieus... ja
Ik ben zelfverzekerd... ja
Ik ben ter zake kundig... ja
En door....
Ik ben me bewust van mijn innerlijke drijfveren...
Ik heb een eigen visie en weet dus wat ik wil...
Ik communiceer mijn visie aan anderen...
Ik creëer betrokkenheid bij mijn visie...
Voor anderen ben ik een inspiratiebron...
Medewerkers vinden mij succesvol...
Medewerkers accepteren mijn waarden en normen...
Mijn medewerkers zijn enthousiast over mijn visie...
Even ademhalen en verder.
Ik bezit veel energie en weet dit op anderen over te dragen...
Ondanks de waan van de dag, leef ik voor 100% mijn visie na...
Zowel in goede als in slechte tijden accepteren mijn medewerkers de door mij voorgestelde veranderingen...
Belachelijk.
Alles 'ja'.
Ja serieus. Alles.
Behalve misschien die 'veel energie', ik ben heus ook wel eens moe, maar als het moet dan sta ik er.
En bij het schatgraafavontuur is de vraag hoe je precies een 'medewerker' formuleert.
Maar als 1000 mensen het project steunen, 3 advocaten no cure no pay meewerken, 3 aannemers korting geven en die meneer Schütz, hoogste ambtenaar van Mittenwald mij helemaal aan het eind vertelt dat hij het persoonlijk een heel fijne samenwerking heeft gevonden... dan zijn er beslist medewerkers geweest.
15 ja's uit 15.
Krijg nou tieten.
Ik ben een inspirerend leider!
Die tot een groot gat in de straat heeft geleid hahaha.
