Het dorp waar ik vandaan kom, is een dorp aan de rivier.
De Maas.
Volgens sommigen was het dorp (Hout-Blerick) vroeger het Romeinse Blariacum.
Net zoals bij Jack Poels is muziek mijn ontsnapping geweest.
Alleen is hij in zijn dorp blijven wonen en ben ik er weg gegaan.
Om ergens anders te proberen mijn kleine verschilletje te maken.
Zoals Bram Vermeulen zo mooi zei:
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Plons.
Ik besta. Op dit moment ben ik druk met het oprichten en van betekenis voorzien van Het Instituut voor Verwondering. Het Instituut voor Verwondering gaat over hoe je naar de wereld kijkt.
Aan de hand van details. Details worden niet gezien als alleen maar klein. Maar als aanwijzingen, ingangen en sporen.
En zo zag ik in het dorp iets:
Er is een plaatselijk gebruik!
Volgens mij leggen mensen vuurwerk in de randen van verkeersborden.
Boem.
Ook zij bestaan.