Ik ben het boek van Hans Aarsman aan het lezen.
Hans die in de Volkskrant de rubriek de 'Aarsman-collectie' heeft, waarbij hij als een detective foto's afspeurt en vaak verrassende conclusies trekt over wat er op die foto te zien is.
In 'De fotodetective' bespreekt hij iets dat hij gezien heeft. Namelijk dat er op de statieportretten van oude kabinetten tussen 1926 en 1933 steeds een tafel te zien was met een tafelkleed.
En dat dit tafelkleed, waarvan hij bijzonder vindt dat het helemaal tot op de grond komt en zegt dat dat status geeft, op het kabinetsportret van 1939:
En 1946 verdwenen is.
Hij zegt daar over:
En nou ben ik een fan van Hans Aarsman en beschouw ik ons enigszins als broeders.
Dus zou ik zeggen: Hans, amice... confrère. Kijk nou eens goed. Poets je vergrootglas.
Neem de foto van Colijn:
Het is...
...een andere tafel.
Met andere poten.
En veel breder ook. Tussen '26 en '33 pasten er twee mensen aan de korte kant naast elkaar. En na '39 zeker drie.
Dus het kleed paste niet meer.
Kwam in elk geval niet meer tot op de grond.